عاشقانه های من
عاشقانه های من 
مادر شدم اوپاره جان شد،خدا را شکر
شوق شنیدن ریخت حتی گریه اش در من
لبخند زد جانم غزلخوان شد،خدا را شکر
من باغبان تازه کاری بودم اما او
یک غنچه زیبا و خندان شد،خدا را شکر
او آمد و باران رحمت با خودش آورد
گلخانه ما هم گلستان شد،خدا را شکر
سنگ صبورم،نور چشمم،میوه قلبم
شب را ورق زد،ماه تابان شد،خدا را شکر
مادر شدن یک امتحان سخت وشیرین است
دلواپسی هایم دو چندان شدء،خدا را شکر !!!
آرامشم تو،فلسفه بودنم تویی
چشم و چراغ روز و شب روشنم تویی
زن بودنم به یمن تو تکمیل می شود
احساس مادرانه به نام زنم تویی
شادی تویی که اشک مرا پاک می کنی
لبخند اگر به زندگیم می زنم تویی
نُه ماه روی ماه تو را خواب دیده ام
ماهم تویی که آمدی ای دیدنم،تویی!
زیباترین عروسک دنیا برای من
از خون من،رگم،نفسم،از تنم تویی
مادر شدم که عاشق بی روز و شب شوم
بوی بهشت و فرصت بوییدنم تویی
در این جهان غرق هیاهو و اضطراب
آرامشم تو فلسفه بودنم تویی
دلم برای کودکی ام تنگ شده
برای روزهایی که باور ساده ای داشتم
همه ی آدمها را دوست داشتم
مرگ مادر کوزت را باور می کردم
و از زن تناردیه کینه به دل می گرفتم
مادرم که می رفت به این فکر بودم که مثل مادر هاچ گم نشود
دلم می خواست ممُل را پیدا کنم
از نجاری ها که می گذشتم گوشه چشمی به دنبال وروجک بودم
تمام حسرتم از دنیا نوشتن با خودکار بود
برای دوستی های خالصانه دلم تنگ است
دلم برای کودکی ام تنگ است...
زیباترین شعر
آب ! آب !
بابا ! آب !
بابا ! آب...
آی با کلاه !
آی بی کلاه ...
حسین پناهی
